het gesprek

Haar gezicht stond woedend toen we samen naar huis wandelden na haar turnles.
Thuisgekomen en samen genietend van een knuffel, vertelde ze me wat er scheelde.
" Ik mag van jou niets! Alleen maar spelen!"
" Ik zal niet onder auto's lopen en ik kijk wel goed uit op straat."

Het werd even stil.
Ik vind het heel knap dat ze haar gevoel zo duidelijk kon weergeven.
En ja, ik zeg misschien net iets te vaak dat ze moet opletten op de weg...

Maar het ging hier over wat anders. Mijn kleine meid is klaar voor meer verantwoordelijkheid.
Ze mocht al eens even alleen thuis blijven.
En we spraken samen af dat zij alleen naar de bakker zou gaan.
Deze ochtend reed ik haar er naar toe, stak een portemonnee in haar kleine handje en leerde haar het boodschappenlijstje.
Ik bleef buiten, maar zag met een hart vol trots hoe mijn kleintje haar broodjes bestelde en betaalde.
Ze deed het voortreffelijk!
Terug thuisgekomen en alweer wat groter, merkte ze op dat het wat gek was dat de bakkersvrouw haar met een hoger stemmetje aansprak. ("Ik ben toch geen baby!") En ze had ook nog wat snoep zien liggen die ze voor haar zus had willen kopen.
:-)
Het was een heerlijk ontbijt.