"Mag ik ook eens", vroeg ze vorige week.
Ze kroop op mijn schoot en samen naaiden wij een minikussensloopje.
En BAM, daar had je het. Ze voelde de dezelfde kriebel als haar mama na het maken van een geslaagd project.
Het gezeur om meer bleef aanhouden en terwijl ik de schaar zette in nieuwe geheime projecten, naaide ze wat.
Ze koos steken, verstevigde aan het begin en het eind, tilde het naaivoetje op en bekeek met trots haar werk.
waaw , je zal wel blinken van trots !
BeantwoordenVerwijderentof zeg
BeantwoordenVerwijderenoh die voetjes op het "gaspedaal", zo leuk !
BeantwoordenVerwijderenPas maar op, straks moet je nog een uurrooster opstellen voor het gebruik van je naaimachine!
BeantwoordenVerwijderenZo tof! Die concentratie op dat gezichtje, heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenSuper, toch? Hier is het de zoon die 'ook wil'.
BeantwoordenVerwijderenWow, hier heeft de oudste ook al eens zitten naaien (toen ik iets verstelde, naaien is nog niet meteen zo mijn ding). Ik had vroeger zo'n mini speelmachientje dat maar even in leven gebleven is. Het moet toch super zijn om direct met "the real thing" te kunnen en mogen werken als kind.
BeantwoordenVerwijderenMijn grote zus heeft me ook zo leren naaien, stiekem terwijl ons mama niet thuis was, en jaren later heeft dat nog gevolgen, de liefde is nooit meer weggegaan.Straks moet je zelf niets meer maken dan doet ze dat zelf wel even
BeantwoordenVerwijderen;-)
super schattig is dit...
BeantwoordenVerwijderenen die foto van de voetjes op het pedaal is idd de max
Ik leerde het ooit op mezelf
BeantwoordenVerwijderenik had mama jaren bezig gezien
en op een moment, voor moederdag, liep ik zelf naar de naaiwinkel, kocht bijpassend garen bij een overschotje aan gordijnstof en ging weer huiswaarts.
Stiekem sloot ik boven de deur en zocht uit hoe ik dat garen moest opzetten, etc.
Mijn eerste naaiproject, in het geheim... Een klein kussentje voor op haar bed met erop geborduurd nog: 'leve mama' en een bloemetje.
Het heeft jaren op hun bed gelegen. Nu steekt het ergens onderaan in een kast maar weggooien kan ze het niet.
Ik was tien en wist toen niet dat de naaimicrobe me zelfs harder zou bijten dan bij mijn moeder...
Laat die kleine meid dus maar trappelen :-)
miss accola
@ Miss Accola, wat een mooi verhaal is dat! Daar zou ik wel wat traantjes bij laten, hoor!
BeantwoordenVerwijderen@de anderen, ik ben nog steeds baas, hoor. Maar net als met de taken in de keuken, moet ik nu kijken wat zij kan doen. Ze wil helpen!
Wauw wat leuk!! En jong geleerd is ......:-)
BeantwoordenVerwijderensuper schattig! die twee voetjes op de pedaal :-)
BeantwoordenVerwijderenstraks beginnen ze ook een blog!
wat een geweldige foto's !! dat inspannende gezchtje, die voetjes... prachtig !!
BeantwoordenVerwijderenHaha, die voetjes: 't is mijn naaibuddy, ik kan ook niet stikken met schoenen aan! (Zelfs niet als Volt komt filmen: onder tafel had ik één kousenvoet.)
BeantwoordenVerwijderengewoonweg ferm!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig! Dat belooft voor de toekomst!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig! En zo fijn voor jou!!
BeantwoordenVerwijderenoh, zo geweldig zeg!!!
BeantwoordenVerwijderenEn hoe oud is je dochter? Mijn jongste dochter vraagt ook regelmatig om de naaimachine eens te mogen testen, maar ik houd de boot wat af, misschien onterecht.
BeantwoordenVerwijderenze is vijf!
BeantwoordenVerwijderenHier gaat ook een schoen uit op de pedaal. Grappig!
BeantwoordenVerwijderen