Waarom Emma'tje groen lacht.

Het begon twee weken geleden.
Ze kwam thuis van school met een stukje van haar voorste tandje.
Ze was tegen de muur gelopen, de Chinese muur.
Na een bezoek aan de tandarts werd de vlijmscherpe tand wat bijgevijld.
Ze heeft nu één hoekig en één rond tandje.
En de tandarts merkte op dat er onderaan een grote tand in de wachtrij staat.
Nu moet Emma elke dag wat wiebelen om plaats te maken voor de GROTE tand.
Dat doet wel pijn, hé. Zeker als er een brokje appel blijft aanhangen.
Mij maakt het vooral melancholisch. Het lijkt nog niet zo lang geleden dat we de eerste tandjes zagen verschijnen.
En nu worden die kleine tandjes al vervangen.