Dragen zal ze 'm.

Er was een plan,

een plan om een jas te maken van gekookte wol.

Omdat Emma's mantel van vorig jaar, de gele uit het boek, na een hele winter dragen nog geen extra pluisjes vertoont en lekker warm bleek.

Ik kreeg toestemming van de meiden om de jas te maken, maar hield rekening met hun wensen.

Emma wou een kap. 

Ik wou zelf een jas met raglanmouwen maken.

Dus ik ging op zoek naar een patroon.

Ik vond een sweater in Ottobre en ik dacht: ik teken een maat groter en dat komt wel goed.

(fout één)

Ik wou de jas ook extra warm maken door te voeren met dikke gewatteerde voering.

(fout twee)

Het komt er op neer dat de jas bijna in elkaar zat, gepast werd en veeeeeeeeel te nipt zat. 

Emma's ranke armen pasten maar net in de mouwen. En ze droeg een zomertopje. Niet eens een wintertrui.

Ik probeerde me over mijn frustratie te zetten en tornde de hele jas weer los.

Behalve de kap.

Ik tekende de mouwen opnieuw, maar deze keer een heel stuk breder. 

Ik knipte ze uit de laatste rest wolvilt en naaide opnieuw.

Emma kwam passen en vloek, sakker, gil en rode wangen.

Zelfde probleem.

Nadat de jas een paar dagen onaf in een hoekje lag te liggen, bedacht ik dat het stom van me was om twee keer dezelfde fout te maken. De voering die ik gebruikte was zo dik als ons dekbed. Ik kon het mouwprobleem oplossen door dunnere voering te gebruiken.

AHA

Jas lostornen. Zuchten, draadjes lospulken en moed verzamelen.

Nog een keer diep zuchten bij het opmerken dat er in mijn resten dunnere gewatteerde voering maar genoeg was om elke mouw in een andere kleur te doen.

(Maar wie let nu op een roze en een grijze mouw aan de binnenkant.)

De jas werd opnieuw in elkaar genaaid en gepast. En goedgekeurd!

Enkel. De knopen die ik dacht te maken. Dat zou wel nipt worden.

AAAAARGH

Ik tornde nog een keer los tussen voering en voorpand en stikte er een lap tussen met een deelbare rits.

Opgelost, maar niet mooi.

Gelukkig had ik nog twee knopen voor een houtje touwtje sluiting liggen.

Uit de fout geknipte mouwen sneed ik vormpjes om de leren koordjes tegen te houden.

En toen was de jas af.

Wie zich door deze tekst worstelde, is een held.

Ik word een beetje 'mottig' bij het herlezen.

Kind, je zal hem dragen, de jas.

O ja, het t-shirt van Emma kochten we bij Hema, de print maakten we met de cameo en flexfolie.

Ik kreeg het idee na het zien van de Deense serie Rita, aflevering drie.

De grijze en de roze mouw :-)

Wolvilt, Stoffen Van Leuven

Pelsje, op de rol bij Veritas

Rits en knopen Veritas

En om het blooperverhaal helemaal af te maken. Toen ik klaar was met deze jas vond ik in het boek Remi & Cosette een jasje met raglanmouwen én kap.