Binnenkijken bij Emma en Mona

Ik geef dat graag toe. Ik ben altijd blij als bloggers een stukje van hun interieur laten zien.

Binnenkijken is leuk. En vaak inspirerend.

Toen ik nog bij mijn ouders woonde, veranderden mijn mama en ik wel elke schoolvakantie een ruimte. Dat ging van schilderen en behangen tot alle meubels op een andere plaats zetten.

Vervelend voor de huisgenoten soms, maar wij hadden er zoveel plezier mee.

Toen wij ons eigen huis bouwden, verkozen we om duurzaam te bouwen. 

Degelijk en stevig en meteen goed voor een leven lang.

Dat houdt in dat ik soms heel lang wacht op de afwerking van iets, maar dat het plezier des te groot is. (En dat het soms ook kriebelt om een vaste waarde toch anders aan te pakken.)

Zo verliep het ook met de wandplankjes in de kinderkamers. 

Ik wil ze al jaren, maar vond nog geen geschikte én betaalbare.

Tot nu. Hier vond ik wat we zochten.

We hingen de plankjes aan de muur en werden weggestuurd. 

Zorgvuldig kozen de meisjes zelf wat ze zouden presenteren.

Ik respecteer hun mening, want het is hun kamer en ik vind het heerlijk dat ze een eigen stijl ontwikkelen.

De kussens en dekbedovertrek, de pop op het bed, het zijn allemaal zelfmaakspullen.

Het poppenhuis verhuisde naar Emma's kamer.

Ook Emma richtte haar plankjes graag zelf in. 

Ik ben dol op de foto's met mooie herinneringen. Met een laatste restje zomerzwanen overtrok ik een canvas. Het Emmabord maakte ik in het begin van mijn naaien.

Beiden hebben nog een reservebed onder hun bed en een kastje als hoofdeinde.

Zoals je kan zien is er niet opgeruimd om een foto te maken. Dit is het leven zoals het is.

In het echte leven maakt Emma flink huiswerk aan haar bureau en kleeft ze overal stickers op.

Ze kleedt ook de paspop aan met outfits die ze later zal dragen.

Als het nog even beter weer wordt, halen we Emma's outfit van de pop en mag ze de nieuwe rok voor jullie showen.