Breitas

Ik kon wel een breitas gebruiken.

Breien kan namelijk gemakkelijk op verplaatsing. 

In de naaiclub, op breidate en zelfs in de koffiebar.

Ik nam boodschappentassen mee voor mijn breiwerk. FOEI.

Mijn exemplaar van toen ik in de lagere school zat, is al lang vermist.

Het zou me niet verwonderen dat ik ze toen zelf uit mijn leven heb verbannen en met opzet liet verdwijnen inclusief aaneengekoekte wol, volledig vervilt in mijn klamme handjes.

We zijn een stap verder nu. Ik hou van breien en kocht al hopen wol. Hoera.

Dat was gemakkelijk.

Maar die tas. Die had ik echt nodig.

Ik zocht wat rond op Pinterest en vond een toffe spreuk die me inspireerde.

winter is coming

knit faster

De silhouette cameo sneed de letters en het prentje voor me uit. 

Ik werkte de tas af met een binnenvoering waar ik de priemen netjes kan in opbergen.

Er is ook een vak voor vakliteratuur.

In mijn hoofd zat al dat ik de tas wou maken volgens de werkwijze van de strandtas.

Ik moest er op letten dat de nieuwe tas hoog genoeg was voor de priemen en breed genoeg voor een magazine, maar niet te breed. De breedte van het magazine en de hoogte van de breinaalden waren mijn startafmetingen. Daar voegde ik voldoende cm aan toe voor de naden en de bodem.

Echt op goed geluk dus.

Ondanks het feit dat de letters enkel van dichtbij te lezen zijn, ben ik erg blij met mijn tas.

En kan ik al niet wachten om op verplaatsing te gaan breien.

stof Michael Miller bij De stoffenkamer