Bobbinhood, the suit

Ik zocht al heel lang naar een patroon voor een jumpsuit voor mezelf. De twee patronen die ik vond schreven veel stof voor en ik durfde er gewoon niet aan beginnen. Als de maten niet zouden kloppen, dan verprutste ik wel vele meters stof. Op een dag kwam ik Miet tegen en ze droeg een prachtige suit, zelfgemaakt. Met het patroon van Bobbinhood dat ik al in huis had, maar nog niet had aangedurfd. Ik bestelde compleet dezelfde stof, linnentricot in de zware kwaliteit, en liet alles weer liggen. Tot ik het nu wel aandurfde. Ik nam mijn maten op en controleerde met het patroon. Ik waagde het om NIETS aan te passen.

Ik ben ZO BLIJ dat ik het eindelijk aandurfde. De suit zit heerlijk en ik moest ook echt niets aanpassen. Voor al wie me al in levende lijve tegenkwam, ik ben wel lang, maar het zijn mijn benen die langer zijn. Mijn bovenlijf niet. Voor een suit is dat belangrijk. En een broek inleggen is niet moeilijk. Ik deed dat niet. Ik had net te weinig stof om nog een riem te maken. Ik kocht te zuinig. De aangegeven maten in het patroon zitten juist.

De knopen had ik nog van mijn grootmoeders eindeloze voorraad. Ze bond knopen samen met een draadje. Ik had er precies vier.