het gesprek


Haar gezicht stond woedend toen we samen naar huis wandelden na haar turnles.
Thuisgekomen en samen genietend van een knuffel, vertelde ze me wat er scheelde.
" Ik mag van jou niets! Alleen maar spelen!"
" Ik zal niet onder auto's lopen en ik kijk wel goed uit op straat."

Het werd even stil.
Ik vind het heel knap dat ze haar gevoel zo duidelijk kon weergeven.
En ja, ik zeg misschien net iets te vaak dat ze moet opletten op de weg...

Maar het ging hier over wat anders. Mijn kleine meid is klaar voor meer verantwoordelijkheid.
Ze mocht al eens even alleen thuis blijven.
En we spraken samen af dat zij alleen naar de bakker zou gaan.
Deze ochtend reed ik haar er naar toe, stak een portemonnee in haar kleine handje en leerde haar het boodschappenlijstje.
Ik bleef buiten, maar zag met een hart vol trots hoe mijn kleintje haar broodjes bestelde en betaalde.
Ze deed het voortreffelijk!
Terug thuisgekomen en alweer wat groter, merkte ze op dat het wat gek was dat de bakkersvrouw haar met een hoger stemmetje aansprak. ("Ik ben toch geen baby!") En ze had ook nog wat snoep zien liggen die ze voor haar zus had willen kopen.
:-)
Het was een heerlijk ontbijt.

Reacties

  1. Hihi. Schattig hè. Ons oudste vroeg me onlangs om de poetsvrouw af te danken want dat kon zij toch ook :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat grappig! Weg met de poetsvrouw!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een kind dat weet wat het wil: super!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, ja, loslaten, Griet...
    En bij jou alles min of meer tegelijk maal twee.
    Maar wel knap van haar. Ik zie het O. nog niet doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amai, zo flink van haar!
    En zo goed dat jij daar kan mee omgaan.
    Als ik dat lees kan ik alleen maar denken: wacht nog 10 jaar met kinderen janina. Eerst nog wat flinker en slimmer worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh, maar daar groei je toch in, denk ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat is toch wel heel leuk. ik krijg het er waem van...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh, ontroerend! Ze worden inderdaad groot.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat schattig. Moest even aan Knofje denken!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooie foto! Ik hoop dat mijn kinderen nog heel lang klein willen blijven, ik krijg al een knoop in mijn buik als ik jou verhaal lees over alleen naar de bakker gann...en zie dan ook Knofje voor me...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ja, Knofje ;-) Maar ik kreeg wat ik gevraagd had en geen brood met een hoek af.
    Emma was gewoon blij met haar chocoladekoek op haar bord :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Moar zo'n aandoenlijk verhaal. Ik kan wel bleiten! Echt waar.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hi hi...

    valentine zei onlangs ook: "Mama... Wanneer mag ik eens alleen naar de bakker? Knofje is nog maar 4 en zij mag dat al!"

    BeantwoordenVerwijderen
  14. en de volgende stap is er ook écht alleen naartoe, daarna verschillende winkels aandoen, dan met de fiets en de boodschappen alleen naar huis, dan heeft ze ook vast in de winkel een jongen opgepikt die haar zelfstandigheid "vet stoer" vindt, en wil ze bij hem blijven slapen... en dan begint ze haar eigen bakkerij of zoiets. O ja wat gaat het snel!.... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Kweetnie hoe lief, ze is goed op weg hé! En de mama ook, mijn hart dat al bijna geen mogelijkheid meer heeft tot krimpen, doet dat toch nog een beetje als ik denk aan hetzelfde verhaal met Marit. Loslaten, man, man, man... Genieten maar van haar glimlachjes omwille van de genoten vrijheid.. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik pink hier een traan bij weg. Mooi. Super.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Dankjewel voor jouw reactie!