En dat het mag koud worden 2

Het wordt koud. Nog niet heel erg, maar de zomerjasjes werden te dun. Ik voelde de koude handjes in de mijne glijden na school en in mijn hoofd weergalmde :" Maak nu toch eens die jasjes!"

De patronen vond ik in Ottobre 6/2008 waar ik eerder al deze rokjes uit maakte.
De rokjes waren maat 116 en die was echt ruim genoeg. Voor de jasjes ging ik voor maat 128. En met die dikke lagen is dat net goed.







De grote knopen maken het jasje helemaal af.
Ik voerde de jas met een laagje diolen en een dikke laag fleece om het warm te maken. Dat voel je nu echt. Het is een zware wintermantel. En ik voelde een warm "polleke" na schooltijd. :-)

De stof lag al klaar na de opdracht vorig jaar voor zus en na een uitstapje met deze schat. Na het zien van een miniMona in een allerschattigst rood jasje, wist ik het zeker.
Grote Mona staat heel mooi met deze kleur.

En de jasjes passen bij de boekentasjes.



De stofjes van Mona's jas zijn eigenlijk allebei veel te dun. Ik stikte vier jassen. Eén in de rode buitenstof, één in voeringstof en twee in fleece. Ik stikte de fleece jasjes aan de voeringstof zodat die niet kan verschuiven.
Ook Mona's jas is een zware winterjas geworden.





Het patroon schrijft zes kleinere knopen voor maar omdat ik hele dikke jassen heb, leek dat niet gepast.
Een andere versie met een ganse rij knopen zie je hier.