Breinaalden en een bolleke wol.

De laatste keer dat ik een breinaald vasthad, was om te controleren of de cake van binnen gaar was.
Zelf breien zit er voor mij niet in. Hoe lief de brei-oma's in mijn jeugdjaren ook waren.
Ik kijkt vol bewondering in blogland rond alwaar de mooiste breisels verschijnen. (Sorry voor wie ik niet linkte)

Ik kan het dus niet. En wil het wel leren, maar ik heb geen geduld, denk ik.
Toen ik op de markt aan het kraam van Stoffen Van Leuven passeerde, viel mijn oog op een okergele rol.
Ik vroeg een zuinig half metertje, pimpte dit patroon tot het onherkenbaar werd, sukkelde wat bij het assembleren en was toen wel blij met het resultaat.
Lekker warm en gezellig en helemaal passend bij Mona's haartjes.




De okergele knoopjes passen er perfect bij van kleur.




En zoals je kan zien, werkte ik met een kraag in plaats van een kap en dat omdat er geen stof genoeg was. :-)



Edit:

Als antwoord op jullie vragen.
Stikt dat gemakkelijk? Neen! Je moet echt traag werken en een beetje meegeven om alles mooi te laten uitkomen.
Knipt dat gemakkelijk? Ja. De wol rafelde niet of nauwelijks.
Hoe maak je knoopsgaten? Niet met de vaste functie op mijn naaimachine. Zelfs niet met het knoopsgatvoetje. Ik stikte een rechthoekje met de gewone rechte steek, zigzagde met een kleine zigzag enkele keren en dan nog eens over stikken met de rechte steek. Ik gebruikte deze techniek ook voor het netjes afwerken van knoopsgaten aan de winterjassen van Emma en Mona.